Şimdi yok musun sen Allah aşkına,
Yemin eder misin olmadığına dair?
Sende yok muyum yani?
Bir değil miyiz?
Kurana el basar mısın sevmediğine dair beni?
Nasıl inanacağım ben gittiğine, nasıl?
Ne yapacağım ben şimdi sensiz!
Kime yanacağım, kime ağlayacağım.
Günüm zehir zemberek geçiyor
Olmadığın her an cehennem
İçim ağlıyor dışım gülüyor,
İnsanlar beni mutlu biliyor
Kahrolası mutlu değilim işte!
Bu dünya çok büyük biliyor musun?
Hem çok da kalabalık…
Ben seninle büyüğüm, seninle kalabalığım
Sen yoksan çok küçüğüm ve çok tenhayım
Ayrı mıyız şimdi, yani yok muyuz birbirimize?
İnanıyor musun bu aşkın bittiğine?
O zaman ben niye hala ağlıyorum?
Niye hala seni düşünüyorum?
Hiçbir şey hissetmiyor musun artık bana karşı?
Öyleyse eğer ne diyebilirim ki sana!
Saygı duyarım fikrine sadece, seni sevmeme bakarım.
O kadar inanmışım ki senli yarına
Senli çaya, sinemaya, gülmeye, oynamaya…
Ağlamaya ara vermişim seninle,
Rafa kaldırmışım hüznümü mesela
Silmişim sözlüğümde yalnızlığımı
Yıllar sonra mutluluğu bulmuşum.
Hiç düşünmedim olmazsın diye
Şimdi yok musun sen Allah aşkına?
Doğru söyle Kuran – Mushaf aşkına,
Hiç mi sevgin kalmadı bana?
Sen ne haldesin düşünemiyorum bile!
Dünya yükün çok haline dayanamıyorum.
Hiçbir şey umurumda değil tek sen umurumdasın.
Bunu herkes biliyor da bir tek sen bilmiyorsun.
Ne gelir elimden bu saatten sonra?
Seni sevmekten başka bir şey bilmiyorum onu da beceremiyorum.
Mutlu olacaksan bütün yüreğimle gitmeni isterim
Tek sen mutlu ol, bir an için de olsa bunu dilerim.
İçim dışım seninle dolu, seni yaşıyorum
Seni düşünüyorum, seni özlüyorum
Bu aşk imkânı yok bitmez; olsan da bitmez olmasan da
Belki ölürsem biter, gömülürsem kara toprağa
O zaman ayağının dibinde bir papatya olurum
Sırf seni bir kez daha görmek için yüzüne karşı doğrulurum.
kaptan
