O kadar dolmuştu ki Keban olurdu içini boşaltsaydı eğer bir çukura. Mübalağa bile az kalırdı onun hüznünün yanında. Bir insan yağmur yüklü bulutlara benzer miydi? Benzeseydi eğer eminim ki hiç dinmeyen bir yağmur olurdu, sönmeyen yanardağ…
Hep kayan bir yıldızdı o; düşen bir damla yaş, sararan yaprak, yalvaran dudak, titreyen kalp, idrak eden akıl… Üst düzeyde sevmişti belli, sesi çoktu içinde yaşadığı aşkın, rakımı yüksekti sevdiği kadının, havası da cabasıydı.
soğuk bir gecesinde. Hiç kimse yoktu ömründe. Gecenin ayazı vuruyordu içine, titriyordu. Bir insan bu kadar mı yalnız olurdu? Baştan ayağa yalnız kokuyordu. Beni çarpan bu oldu galiba çünkü bana benziyordu. Bay G, hüznün adıydı. Rengi hep siyah, bahtı hep ayrılığa ayarlı, ağzı hep hüzne sayarlıydı.
vardı ve hep sevdiği olarak kalacaktı. Hayaldi belki de, yoktu. Bir hülyaya sevdalanmıştı, görmemişti henüz yüzünü. Ya görseydi, böyle hüzne bulaştırır mıydı sözünü? Neyse! Ona 24 saat ilan ediyordu aşkını da o; duymuyordu, bilmiyordu, görmüyordu.
Yakarım yazdığım her şeyi. Senin bir gülüşün bana, çiçek bahçesidir. diyordu. O kadar kalbi ve netti ki! Her şeyden şüpheye düşebilirdi ama ona olan sevgisinden zerre kadar şüpheye düşmüyordu. Seviyordu belki de buydu yaşama geliş amacı.
geçirmeye razıyım. dediğinde işte o zaman göklerin de Bay G’ye ağladığını anladım. Bir insan bu cümleleri duyduğunda elbette bu cümlelerin yaşayıp kök saldığı o eşsiz kalbe saygı gösterir, ona sonsuz bir sevgi besler. Onu ilk o zaman anladım ve oturup ağladım.
öğreneceksin? İçim işgal altında, ömrüm zapturapt altında. O kadar tekim ki, bir ses duymayayım hemen sana yoruyorum yani benim güzel sevdiğim anlayacağın senin dışındaki bütün seslere sağırım. O kadar güzel konuşuyordu ki sanki içinizde ılık ılık bir şeyler kalbinizden gözlerinize hücum ediyordu. Ona dikkat kesileli kaç dakika oldu, hayran olalı? Bay G, var mı senin gibisi âlemde? Yok, gayet eminim.
Gözlerime dikip gözlerini bakmadın ki! Gülüşümü biliyor musun sen? Sahi gözlerimin içindeki hüznü görebildin mi? Dudağımın kıvrımına inen gülümsemeyi… Ellerimin sıcaklığını… Bir kırlangıç ürkekliğimi… Sesimdeki titremeleri can kulağıyla duydun mu? İçine işledi mi sesim? Karakterim sindi mi aklına? Kalbin tasdik etti mi beni? Sanmıyorum.
Onun aklı takılmıştı sevdiğine, bozuk bir teyp gibiydi. Ben yoktum, başkası yoktu, hiç kimse yoktu onun gözlerinde. Bir tek o vardı! Yağmur altında serenat desem olmazdı çünkü sevdiği kadın yoktu ama adamın içinde o kadın ne de çoktu. Bütün harfleri, heceleri, kelimeleri ve cümleleri sanki o kadından bahsediyordu. Büyülü bir havası vardı, muhteşemdi. Hüzün bu kadar mı gelip oturur bir kalbe ve o kadar mı yakışır bir adama!
cesaretini gösteremedin. Benimle konuşabilmeyi göze alamadın. Sevdin değil mi? Bir yabancı gibi çekip gittin yanı başımda. Beni sevdiğini hiç söylemedin. Sana tam hazır olduğumda benim neler çekeceğimi düşünmeden çekip gittin. Seni suçlamıyorum, lanet olası kendimi suçluyorum. Zehir soluyorum oksijen diye. Bir an önce çekip gitmeyi bu dünyadan, kimseyle konuşmamayı, asla gülmemeyi… Sensiz yapabilirim sanıyorum ve hep kendimi kandırıyorum işte. Goethe, Genç Werther’i yazdığında Allah’tan Bay G yoktu. Werther’i okuyup intihar edenlerin çokça olduğu söylenir hep. Ya Bay G’yi okuyup dinleyenler ne yapardı? Goethe, kıskançlıktan ölürdü, belki o da intihar ederdi. Yağmur şiddetini arttırmıştı. Yağmurun altında Bay G ve Elazığ sırılsıklamdı ve tahminim yer gök Bay G’ye eşlik ediyordu.
Bir yanımız Narin çocuk… Bir yanımız Sıla bebek… Bir yanımız Diyarbakır… Bir yanımız Tekirdağ… Kuzeyi…
Bir çocuk vardı alışveriş merkezinin önünde. Elinde selpak, ayağında terlik, burnunda sümük, dudağında uçuk…Gözünde kapkara…
TELMİH DERGİSİ, SAYI 31, FİLİSTİN ÖZEL SAYISI Elimde hoparlör ile bir kamyonetin kasasında mahalle mahalle,…
TELMİH DERGİSİ, 32. SAYI, TELMİH SOHBETLERİ 1.Bize Gürhan GÜRSES'ten bahseder misiniz? İyilikten, güzellikten ve sevdadan…
Filistin ölü çocuklar ülkesi... Netanyahu da bu işin taşeronu. Ve onu alkışlarla karşılayan eller kurusun.…
This website uses cookies.