herkes sever

herkes sever birilerini

ve kör olur başkalarına

işitmez çiçeklerin sesini

duvarların çaresizliğini

duyumsamaz bir daha

kalır bir kurumuş ağaç gibi 

ortasında baharın

herkes sever birilerini

gözü kapalı sever hem de

bir saklambaç oyununda

hep ebe kalmak ve hüzne

yirmi dört saat gebe kalmak gibi

herkes sever birilerini

ölümüne belki de

iflah olmaz bir tutku,

ıslah olmaz bir kalple

iyileşemeyeceğini bile bile

yakalanır bu dermansız hastalığa

şifa dilemez asla

herkes sever birilerini

ölüsünü görür kalbinin

tüneğinden düşmüş 

bir kuş yavrusu  kışın ayazında,

kedilerin kursağında

herkes sever birilerini

ve katili olur sevmelerin

terke uğradığı gün mutlu günlere dair bir anı

yarı tebessümünde saklı

dudağında bir çöl susuzluğu

kelimelerinde  yalnızlığın kuruluğu

ve kavuşamamanın huysuzluğu

herkes sever birilerini

sevdiği de sever birilerini

değişmez asla bu

peşinde koşar kuyruğunun kedi

yakalayamaz bir ömür boyu kuyruğunu,

seven  de mutluluğunu

herkes sever birilerini

ve gün gelir ki çarçabuk

sevdiğine pişman olur

kaderim der sineye çeker

imtihanımdır der kabullenir

herkes sever birilerini

ve kucağında nurtopu hüznüyle kalır

GÜRHAN GÜRSES