Ve ben hayatın türküsünü dilimden düşürmüyorum: gün batar, tütün tabakaları konur masaya. Kaçak bir çayın mihmandarı olur yüreğim, elimde kalem, dilimde sana söylenmeyi bekleyen en güzel sözler ve yüreğimi baştan başa bir kireç gibi kaplayan aşkın var.
En koyusunu içiyorum çayın, içim kararsın istiyorum bu gece. Efkârım var yürek dolusu, ağlayasım var kucak dolusu. Yârsiz geçen her sabahın aydınlığına gecenin karanlığını hadsiz kusasım var ağız dolusu ve küfür edesim var en galiz biçimde. Rabbime şükrediyorum bir yandan da bir güzel yüzün dudak kenarına kondurulmuş ben gibi duruyorsun ben’de kadın! Anlam katıyorsun yaşadığım şu yalnız ve bir o kadar köhnemiş hayata. Kalp duvarımda usta bir ressamın fırçasından çıkmış bir tablo gibi asılı duruyorsun, hayran olmamak elde değil sana, sevmemek seni kabil değil. İyi de ‘sen’ hani ya da n’olacak bendeki bu sen hali?
En güzel melodi benim dudağımda çünkü adını mırıldanıyorum. Kalben duyan olur mu ki benden başka adını? Seni böylesine derinden seven başka bir kalp çarpıyor mu şu yeryüzünde? İçten içe kalbi tırtıklayan bir kurt gibi seni nokta nokta canına katan var mı?
Bulanmışım sana, bulaşmışım yağlı bir is gibi hem de. Kolay çıkmam canından. Varsa eğer ikinci bir kişi benim gibi seni ölesiye seven, korkarım o vakit hem de çok. Sana benim gibi bakan olur diye kafayı yerim, inan bunun dedikodusuna dahi razı değilim. Başkasının sana gözucuyla bakmasına dahi tahammülüm yok. Senin yaşadığın bu dünyada seni seven bir başkasının yaşamasını dahi kabullenemem.
Gör işte sensiz halimi, aşkın nasıl da değiştirmiş beni, nasıl da canavarlaştırmış? Ben bu değildim inan, tanıyamıyorum kendimi. Sanki beni çekip almışlar benden de içimi tıka basa sen doldurmuşlar, geriye benden hiçbir iz kalmamış. Olur mu böyle diye düşünme, olmuş işte! Attığın bakışlar, yüreğimde yapılan balistik incelemeler sonucu çıktı ortaya. Kalibresi yüksek bir silah gibi gözlerin, namlunun ucunda ise sana can-vermeye hazır yüreğim duruyor. Son nefesimde adını sayıklarım rabbim kurtuluş reçetesi kabul etsin diye.
Şimdi mevsimlerden sen mevsimidir bana, içeklerden sen çiçeğidir. Bir demet gülüşünü saklıyorum yadımda, bir deste mutluluğunu… Tütün tabakamda özlemlerin duruyor, can bardağımda kopkoyu hüzünlerin duruyor içilmeyi bekleyen. Tam tekmil sana katılıyorum bu gece, davetsiz misafirinim. Açmasan da kalbini ben dururum kalbinin önünde cuma sonrası cemaate el açan dilenci, trafik ışıklarındaki Suriyeli çocuklu kadınlar gibi.
En güzel yürek sol yanımda atıyor ve biliyorum ki her şey içindekiyle zengindir, güzeldir ve de kıymetlidir. Bu yüzden kalbime ayrı bir güzel bakıyorum. Yavrusunun üzerine titreyen bir anne, yavuklusuna durmadan şiirler yazan bir aşık gibiyim. Sol yanımın tamamındasın kadın.
Sen benim eksik kalan yanımdın bir ömür boyu aradığım, bulduğumda ise bir yapboz gibi kendimi tamamladığım. Mücevher değersizdir senin yanında para sadece pul kıymetindedir. Dünya bir hiçtir sen yoksan eğer. Kuşlar kuru gürültü yapan mahalle çocuğudur, çiçekler kuru bir dal hükmündedir. İşte kadın sen bana hazan oluyorsun yokluğunda. Yaprak yaprak dökülüyorum, kervan kervan göçüyorum. Olduğunda ise dört mevsim bahara dönüyor içim.
Cıvıl cıvıl ötüyor kuşlar, kımıl kımıl oluyor börtü böcek, rengarenk açıyor, ıtır ıtır kokuyor çiçek, efil efil esiyor rüzgar. Sen bana hüzzam bir şarkı oluyorsun gecenin en koyu vaktinde. Dudaklarım kan revan içinde de olsa adını sayıklıyor. Açık ve dikiş tutmayan ve her dem taze duran yaraya atılan bir tuz gibi can yakıyorsun kadın, yakma daha! Mecalim kalmadı sana ve yaşamaya, ecelim olma!
