Elimde hoparlör ile bir kamyonetin kasasında mahalle mahalle, şehir şehir, ülke ülke gezip, insaların gözlerinin tam da içine bakıp bakıp haykırmak istiyorum mütemadiyen “Gazze artık bir çocuk mezarlığıdır.” diye.
Beyazı siyahı, sarısı kırmızısı; Müslüman’ı Hristaiyan’ı, inananı inanmayanı tıpkı Ziya Paşa’nın şu dizesi gibi “Rencide olur didei huffaş ziyadan” (yarasanın gözü ışıktan rahatsız olur) olsun isterim.
Rahatsız etmek lazım insanlğı.
Rahatsız olmak lazım.
Gazze’deki çocukların hepsi katledikten sonra sırada hangi çocuklar var?
Kimin gülüşü çalınacak dudaklarından?
Kimin minancık elleri enkaz altında dışarıda salınacak?
Kimin minik ayakları kurşunların isabeti olacak?
Uçak sesleri hangi masumun yüreğine korku salacak?
İsyan ediyorum insanlığa.
Sesini çıkartmayana…
Öfkesini belli etmeyene…
Kızmayana…
Sövmeyene…
Postasını koymayana…
Tarafınızı belli edin.
Mesele Filistinli olmak değildir, Filistini tutmak da…
Mesele orada katledilen çocuklardır.
Mesele çocuk olabilmektir.
Çocuk kalabilmektir.
İnsanca yaşayabilmektir bu dünyada
Büyüklerin chenneme çevirdiği bir dünyayı çocuksu bir masumiyetle yaşamayı istemektir.
Büyüklerin cenabet edip kirlettikleri bu dünyayı oyun alanına çevirmek istemektir
Tavrım var çocukları öldüren herkese.
Bugün İsrail’dir bu tavrın muhatabı.
Gücüm yetene kadar yazıyorum.
Sesim ulaşana kadar.
Herkes yüreğindekiyle çıksın sahaya.
Elindekiyle karşı koysun.
Şeytan taşlamak sadece Kabe’de taş atmak değildir.
Buradan kelimlerle de taş atılır.
Dudaklarda lanetlerle de taş atılır
Kalplerde kahrolsun diye niyetlenmekle de atılır.
Demek istediğim şu: Şeytan karşınızda, halen yok Filistin böyle şöyle demenin manası yok..
Çocuk kalmadı çocuk.
Neyin teranesidir saydıklarınız.
Bir(leş)miş Milletler raporu bunu teyit ediyor: Her altı dakikada bir çocuk öldürülüyor Gazze’de.
Kendi çocukları değil her nedense?
Hasassiyetleri sadece istatistiksel…
Asla yeryüzünde hiçbir çocuk öldürülmesin.
“Ama benimki ölmesin ama Gazze’dekiler ölsün.” şeklinde olmasın hiçbir kimse.
Taraf olun bu savaşta.
İnsanlıktan yana tavır koyun.
Çocuklardan yana durun.
Ölü kelebekler şehridir artık Gazze.
Her bir çocuk beyaz bir kelebektir.
Melekler yeryüzüne onları bembeyaz olarak getirirken İsrail onları katleder, tekrar beyaz kefen içinde günlük ömürleriyle masum bir şekilde geldikleri yere döner her bir Gazzeli bebek.
İnsanlık utanmalıdır bugün.
Nasıl bakacak o masumların yüzüne insanlık hesap gününde.
“Biz ölürken siz dans ediyordunuz.
Biz ölürken siz eğleniyordunuz.
Biz ölürken siz tıka basa yiyordunuz.
Biz ölürken siz kulağınızı kapatıyordunuz çığlıklarımızı duymamak için.
Biz ölürken kör oluyordunuz.
Biz ölürken lal kesiliyordunuz.
Kundaklarımız kefen olurken neredeydiniz?” diyecek her bir Gazzeli bebek insanların tamamına.
Elimde hoparlör ile bir kamyonetin kasasında mahalle mahalle, şehir şehir, ülke ülke gezip, insanların gözlerinin tam da içine bakıp bakıp haykırmak istiyorum mütemadiyen “Gazze artık bir çocuk mezarlığıdır.” diye.
