“Vurun ulan, vurmazsanız insan değilsiniz! Göçe zorladığınız masumları katletmezseniz şerefli değilsiniz.” Aynen de böyle geri kalan insanların tutumu bu felaket karşısında. Onlar da safarideymiş gibi tek tek avlıyor önüne gelen herkesi. Ayırmadan hem de çocuk, kadın, yaşlı diye. Zafer kazanmış gibi, sabileri sokak ortasında keskin nişancılarla vuruyorlar. Sahi sizin hiç vuruldu mu çocuğunuz sokak ortasında?
Artık Filistinli demiyorum. Çocuk diyorum, masum diyorum, kadın diyorum, insan diyorum, savunmasız halk diyorum. Çünkü Filistin sözcüğünü duyan bazı kesimler anında buzdolabına dönüyor. Sanki bu şekilde ölüm, katl, gasp, darp onlara hakmış gibi.
İki kardeş yerde üst üstte… Diğer yandan milyar kardeş dediğimiz apayrı âlemde… Onların suskunluğu, vurdumduymazlığı ve lakayıtlığıdır bu katlin sebebi. Mesele din kardeşliği de değildir artık. İnsan olabilmektir. Çünkü din kardeşi dediklerimiz suskun, din kardeşi demediklerimiz ayakta…
“Nahid Adel Barbakh, Han Yunus’ta sokak ortasında İsrailli bir keskin nişancı tarafından vuruldu; bunu gören kardeşi Ramiz de ona yardım etmeye çalışırken terörist kurşunlarının hedefi oldu. Birbirlerinin üzerine yığılıp kalan iki kardeş, olay yerinde hayatını kaybetti.” Onlara yardım etmeye çalışan herkese ateş açıldı. Yok böyle bir zulüm. Sanki av mevsimi.. Ortada sahipsiz bir toplum var ve onların karşısında eli silahlı, ava çıkmış, ağzı leş kokan, kalbi çürümüş patates olan ve salyası zehir saçan bir başka katil topluluk… Dağdan gelip bağdakini kovan… Elindeki silahlarla çocuk demeyip, kadın demeyip, yaşlı demeyip katleden sırtlanlar kümesi… Bir de sırıtanlar… Kıvıranlar… Körlük almış başını gidiyor çünkü kimse olanı görmüyor. Sağırlık moda olmuş çünkü kimse oradaki feryadı duymuyor. Lanet olsun.
Haberi okuduktan ve fotoğrafları gördükten sonra yaşadığımız çağa, içinde olduğumuz vakte, buna sebep olan cümle âleme ve herkesin ağzında sakız ama icraatta sadece lafız olan insanlığa lanet okudum. Lanet olsun iki gözüm, lanet olsun. Kahrolsun.
Rabbe şikayet edin herkesi. Nahid ve Ramiz, size sesleniyorum. Bu dünyada size bunu reva gören tüm insanları şikayet edin. Masumluğunuz bu şikayet hakkını veriyor size. En temel hak olan yaşama hakkınız elinizden alındı. Ve adalet, özgürlük, hak, hukuk, demokrasi diyen herkes sustu. Demek ki bu kavramlar ağızlarda sadece bir süstü. Apoleti insanlık olmayan herkese düşmanım. Makamı insanlık olmayan her makama tavırlıyım.
Yakarsa dünyayı bu masumların ahı yakar. Yıkarsa dünyayı bu masumların kanı yıkar.
Kıyamet kopuyor farkında değiliz. Kendi sonunu hazırlıyor dünya âlem. Cehenneme giden yollar çiçekli geliyor bize bu dünyada. Hoş geliyor, güzel ve şık geliyor. Susmak da bu suça ortaklık etmek demektir. Görmezden gelmek de… Duymazdan gelmek de…
Suçlu sadece o keskin nişancı ve onun arkasındaki Siyonist düşünce değil, bu zulme seyirci kalan diğer bütün insanlardır da. Toptan ölmüşüz de haberimiz yok. Vicdan yok. Merhamet hiç yok. İnsanlık sadece kuru bir laftan ibaret. Isıtılıp ısıtılıp önümüze konuyor laf salatası olarak. Karnımız tok gayri.
Şu iki kardeşe kimseleri yokmuş gibi hissettiren dünyaya lanet olsun. Onlar cennete uçtu dünyanın geri kalanı da cehenneme kadar yol aldı.
