KALEMLİK DERGİSİ, 5.SAYI, EYLÜL 2020
-Nasıl da güzel bir duadır ettiğin.
– Nasıl?
– Rabbim bizi aynı yürekte birleştir. dedin ya demin onu kastediyorum. Eksik olmasın hiçbir aşığın dilinde bu dua. Mırıldansın dursun her an. Firakta kalmış gönüller bu duanın gücüyle şifa bulsun.
– Dua gibi senin sözlerin de! Ben de bunu söylemeden geçemeyeceğim. Yaralı gönüllere merhem, hasta gönüllere ilaç, yanık canlara su misali…
– Mübalağa sanatını sen mi icat ettin azizem?
– Ne alaka?
– Dediğin kadar değilim onu biliyorum. Bu yüzden öyle dedim sana.
– Sen seni bilmezsin ama cümle âlem seni iyi bilir, farkında değilsin sadece.
– Sen bil yeter, cümle âlemim sensin.
– Mahcup oluyorum öyle durup durup söz kurşunuyla yüreğimden vurma beni!
– Sen de bana bu kadar güzel olma!
– Değilim ya!
– Bütün çiçeklerin toplamısın ve bütün çiçeklerin içinde var olduğu baharsın.
– Deme öyle ama!
– Geç kaldın, yağmur buluttan düştü, gözyaşı kirpikten süzüldü.
– Daha sürecek mi bu iltifat yağmuru?
– Neden?
– Çok ıslandım da üşüyorum.
– Çiçek yağmuru olarak görsen!
– Bu kez dikenleri canımı acıtıyor derim.
– O zaman öpücük yağmuru…
– İlla ki bir şey diyeceksin.
– Gülücük yağmuru…
– Anladım senden kurtuluş yok.
– Canım kelebek olsun canına konsun. Rüzgâr olsun tenine… Sancı olsun yüreğine saplansın.
– Sancılanayım mı?
– Sancı incinin habercisidir.
– Sana laf yetiştirmek için lügatleri ezberlemem lazım.
– Beni ezberle, lügatin olmak istiyorum. Aklına takılmak ve dilinde sarf edilmek… Cümlelerinde yer etmek istiyorum. Vurgun olmalıyım yüreğinden gelen.
– Şımarıyorum bak!
– Sahi ne güzel bir duadır ettiğin. “Rabbim bizi aynı yürekte birleştir.” Yüreğinden akıp gelen gül sularında yıkanıyorum şimdi boydan boya. Sarf ettiğin her cümlede ayrı bir güzellik var, ayrı bir aroma ve ayrı bir renk var.
– İki ayrı nehiriz buluşacağımız o büyük denizi düşlüyorum. İki ayrı dalız ve bizde bitecek olan o muhteşem çiçeği bekliyoruz. Anlıyor musun beni?
– Hem de çok iyi anlıyorum. Aynı göğün yağmuruyuz, aynı toprağın çiçeği, aynı suyun dalgacığı ve aynı havanın kabarcığı…
– Şu duamı da senin için yaptım. Rabbimden seni diledim. Seni istedim. İmkânsız olduğunu bile bile… Ama bir umut derler ya, ondan.
– Duana âmin diyorum kocaman. Ve var gücümle de haykırıyorum: “Rabbim bizi aynı yürekte birleştir” diye.
Gürhan GÜRSES
