Telmih, 25. sayı, Sayfa 20
senden sonra
bütün saatler gece yarısıdır bende
bir heyula gibi sokulur sensizlik
siner her bir dakikama bile
günlerden sensizliğin ertesi
saatlerden sensizliğin ta kendisi
uyutmaz biliyorum bu hergele,
uyutsa da rüyama girer rast gele
yok mu bunun bir çaresi yahut idaresi
senden sonra
bütün saatler gece yarasıdır bende
vurur kalbimin ortasına zımbırtısı
saniye saniye artar can ağrısı
salise salise siner içime sancısı
kime baksam sen değilsin
neye dokunsam ellerin hiç değil
bu nasıl bir alışmışlıktır sana
bu nasıl bir sevmişliktir karşılıksız
hazırlıksız yakalandım sensizliğe
senden sonra
bütün saatler paramparçadır bende
hüzne takılı kalmış gibi zembereği
24 saat hüzündür canıma en gereği
Isırıyor beni ayrılığın engereği
Şimdi ne yapsam da nafile
Gidiyorsun benden kafile kafile
Gözlerin ellerin saçların kokun
Allah için kal da kalbime bir dokun
Batmasın canıma gayri zehirli okun
senden sonra
bütün saatler bende bozuktur
ya sana üç beş dakika vardır
ya seni üç beş dakika geçiyordur
imkansız gibi bir şeydir sende buluşmak
sende görüşmek sende tamamlanmak
senden sonra zaman mefhumunu sildim
gece midir üstüme örtülen
yoksa gündüz müdür çekilen
günlerden pazar mıdır yoksa cuma mıdır
anlamsız geliyor her şey bana artık
çiçekler neden açar ki sensiz daha
kuşlar ne diye bu kadar cıvıldar
senden sonra yaşamayı bıraktım
tadım tuzum kalmadı eskisi gibi
sadece yaşıyorum, şaşıyorum
yemekte tuzu, çayda şekeri unuttum
gözyaşlarımı kirpiklerimde kuruttum
kendimi bir ömür boyu seninle avuttum
