Sevmedin ki

sen beni hiç sevmedin ki
sevmiş gibi yapma!
olmuyor.
plastik saksıların
plastik çiçeklerine dönüyorsun
sen bu değilsin
insanlık kokmuyorsun
rengin belli değil
ve doğal değilsin
çölün ormana dönme ihtimali bile
senin beni sevme ihtimalinden fazlaydı
ne kadar imkansız anla!
ve bunu bilerek yaşadım
nasıl da büyük yaşamışım
seninle ama sensiz
okyanusun çöle dönme ihtimali bile
senin beni sevme ihtimalinden fazlaydı
herkes ikna olsa da ben olmam
sol yanıma taş bastım
gökteki yıldız sayısınca sevilmedim
yağmur damlasınca
yerdeki karıncalar kadar
milyon kadar, milyar kere
sen beni hiç sevmedin ki
sevmiş gibi de yapma yakışmıyor
gözlerin bir acayip oluyor
sevgiyle bakmamış hiç
dudağının kenarında yapay bir gülümseme ikamet ediyor
beceremiyorsun gülmeyi de
özlemiş gibi de durma inandırıcı gelmiyor
avuç içinden öpülmemişsin hiç
soğukluğundan belli
sen beni hiç sevmedin ki
afrika kadar yanıyordum sana oysa
ve sen yağmur ormanlarına yağıyordun
sen beni hiç sevmedin ki
gece ve çay bilir yalnızlığımı
çaresizliğimi kalem ve kağıt bilir
kalbimin nasıl da kanadığını
bir tek allah bilir
sen bilmesen de olur
seni nasıl sevdiğimi
anlamasan da olur
seni nasıl hunharca özlediğimi
sen beni hiç sevmedin ki
masadaki şişe, şişedeki su kadar
oturduğun iskemle, dokunduğun trabzan kadar
KAPTAN