Sokağın ortasında bir yuh çektim. Herkes dönüp baktı. Az değilmişizsiniz, dedim. Kim bilir ne yaptınız da yuh bekler oldunuz. Topunuza…
On binlerce can, her yer kan ve enkaz. Hangi birisine yanalım! Bir değil, on değil, yirmi değil! Analar öyle pat…
"Nasılsın?" diye soruyorlar "Türkiye gibiyim." diyorum. Her yanın kırık dökük… Her yanım harap türap… Canım yanıyor, canım kanıyor. Yok mu…
Memleketimizi karşılıksız seviyoruz; çıkar gözetmeksizin, menfaat beklemeksizin. Kimseye de yok eyvallahımız, birdir Allah'ımız. Hatay'daki gözyaşına mendiliz, Adıyaman' daki baş ağrısına…
Acının dili yoktur hemşerim ama resmi vardır. Onu sana gösterebilirim. Bakacak gözün, dayanacak yüreğin varsa eğer. Depremin adı dahi korkutuyor.…
Bakıp da ibret almaz mı insan? Yardım ekiplerine yol gösterip onları köye götüren şu sessiz ve dilsiz kulun koşusuna bakın.…
İnsan ölünce kimse bakmaz ki makamına, ne olduğuna ya da kim. Bir balondu yaşam adında patladı diye algılar. Bir yalandı…
Canı cennete tüm iyi ve güzel insanların. Irkı ne olursa olsun, inancı, rengi, coğrafyası… İnsanlık için atıyorsa kalbi yeterlidir. Canı…
Esasen ağız dolusu küfretmek istiyorum ama nutkum tutuluyor. Terbiyem el vermiyor oysa bir sokak çocuğu gibi küfretmeyi hele bugün çok…
Güzel ve bir o kadar yalnız ülkem, ekrana yansıyan ve müşahede ettiğim üç husus ön planda bugün: “cehalet, sefalet, cinnet…”…
This website uses cookies.