Sokağın ortasında bir yuh çektim. Herkes dönüp baktı. Az değilmişizsiniz, dedim. Kim bilir ne yaptınız da yuh bekler oldunuz. Topunuza…
On binlerce can, her yer kan ve enkaz. Hangi birisine yanalım! Bir değil, on değil, yirmi değil! Analar öyle pat…
"Nasılsın?" diye soruyorlar "Türkiye gibiyim." diyorum. Her yanın kırık dökük… Her yanım harap türap… Canım yanıyor, canım kanıyor. Yok mu…
Acının dili yoktur hemşerim ama resmi vardır. Onu sana gösterebilirim. Bakacak gözün, dayanacak yüreğin varsa eğer. Depremin adı dahi korkutuyor.…
Güzel ve bir o kadar yalnız ülkem, ekrana yansıyan ve müşahede ettiğim üç husus ön planda bugün: “cehalet, sefalet, cinnet…”…
This website uses cookies.