“Bir insan başkasını nasıl sever bu kadar?” diye sordu bana yanımda antik bir Yunan tanrısı heykeli gibi duran adam. “Göğe baktığında onun resmini görürcesine, suya baktığında hakeza hesapsız sever, kitapsız.” diye yanıtlayıverdim...
Kadın haykırıyordu çarşının ortasında: "Nankörsün evet nankör." diye. Gök gürlüyordu ama kadının sesi göğü bastırıyordu. Bir insan nasıl da ciğerden yanar, içten ağlar onu ispat ediyordu cümle aleme kadıncağız. Gürleyen gök sağanağa gebeydi....
Seviyordu adam suçu buydu. Aklına koymuştu gönlüne koyduğunu. Bir de söze dökebilseydi arzusunu mesele hallolacaktı elbette. Gönül ferman dinlemiyordu lakin bazen dut yemiş bülbüle dönüyordu. Hükmüyse başka yoruma gerek kalmadan kıza itiraf etmesiydi...
Radyo programındaydı Şair, bir mikrofonla aynı frekansı yakalayan niceleriyle birlikteydi. Onu bekliyordu herkes, şairi… Gelsin ahiri… Batıni ve zahiri ne varsa yüklüydü onun yüreğine! Sözleri zehirdi yeri geldi mi, panzehirdi. Dilinde saklıydı iki...
Boynunu büktü, gözlerini yere çevirdi ve güzelim uzun mu uzun simsiyah kirpiklerini yumdu. Etraf suspus kesildi: kuşlar lâl oldu, yapraklar hışırtısını kesti, sular şırıltısını…İnsana bir hâl olursa tabiatta ona...
Senin uzaklarda güldüğünü göğün maviliğinden anlıyorum, bulutun beyazlığından, kuşun cıvıltısından, çiçeğin kokusundan… Desene bana, var mı benim gibi seven seni? Sevdim mi alabildiğine seviyorum seni; doyasıya, göğü göğsüme dolduruyorum, baharı gözlerime. İçim çocuk...
Bir adam bir kadını yeryüzünde en çok ne kadar severse ben de seni o çoktan bir fazla seviyorum. Bir adım önde, bir kalp fazla... Sular seller gibi seviyorum seni."Abartma, bu kadar!" dedi. "Sıradan...
“Konuşalım.” dedi kadın, adam da: “Olur.” dedi. Konuşalım aşkın od'una düşmeden, kapışalım aşksız oduna dönmeden. Sen aşkın ustasısın, ben aşkın hastasıyım. Aramızdaki küskünlükleri, kırılmaları ve kırgınlıkları atalım, yüzleşelim kusurlarımızla ve birleşelim aşkımızla.
Adam şairdi ve geceye hükmediyordu. Bu hükmü mecazi olarak algılayın lütfen, her şeye siyah bakıyordu. Düne, bugüne ve yarına dair… Göğü simsiyahtı, kelimeleri, özlemleri…Ama onda beyaz olan tek şey...
Tek sen yoksun bu şehirde.Lüzumsuz geriye kalanlar, yığın. Kimsesizim anlayacağın, sensizim.“Kimsesiz kalırsan rabbine sığın!” derdi ninem!Rabbime sığınıyorum.
