Şiir

Köfteciler Sokağı’ndayım Dayı. Arnavut kaldırımlarda… Yüreğim elimde, hüznüm dilimde Ocağına geliyorum. Ne de seviyorum burayı

o kadar karamsarım ki bu gecesöyleyin ay doğmasın boşunayıldızlar çıkmasın semayagüneş batmasa da olurşöyle bir baksam kafidiretrafı karanlık etmeyeher tarafım ayrılık içindekırılan kalbim sargıdaaklım bilmem kaçıncı baskıdaben onu sevmeye memurumonsuz basbayağı mağdurumdünyanın...

Şimdi ayrıldık yaBir ağacın dalları gibi;Sen o yana düştünBne bu yana düştüm yaCan kırıkları batacakYüreğimizeHer özleyişteCan parçaları batacakBizden kalanYine bize musallat olacakHer hatırlayıştaYüreğimize KAPTAN

Genç bir tavşanla bilge bir kaplumbağa Yan yana geldi Hatay'ın yanan dağlarında Bir muhabbet başladı en sıcağından aralarında. Önce bilge...

bir çocuk vardı alışveriş merkezinin önündeelinde selpak, ayağında terlikdüşmüş hayatın içine tepetaklakburnunda sümük, dudağında uçukkeyfi belki de yarım buçukgözünde kapkara bulut, yok umutüstünde eski püskü bir tişörtleduruyordu sessiz bir şekildeçalınmıştı çocukluğu besbelliparklarda...

çok şükür rabbim çok şükür şükretmeyenin yüzüne tükür kimsenin kulu olmadık rabbimçok şükürkimsenin üç kuruşluk pulu da olmadıkçok şükürpul da olmadık hiçbir zarfaçok şükürpulluk...

Düşüp de eşme yaranı. Eşip de şaşma haline âlemin. Kaşıyıp da kanatma, Kanatıp da kalma pansumansız, kanatsız ve de dostsuz.

ne kadar da öküz var memlekette oha diyene selam olsun ne kadar da yalaka var memlekette işine bakana selam olsun

şiirlerarası bir aşktı bizimkisi bir şiirden bir şiire asla bitmeyen her dizesi kalpten çıkan bir kafiye...