Bugün, ölümünün 58. yılı Nazım’ın!- 3 Haziran 1963, Moskova, Rusya -Gerçi yoktur şairin ölüm yılı varsa eseri. Fikri alakadar etmeyebilir sizleri, katılmayabilirsiniz yaptıklarına ama mutlaka yüreğinize isabet etmiştir dizeleri...
Sizi ondan onu sizden mahpus tuttular diyelim. Her türlü iletişimi maddi olarak kaldırdılar aranızda. Sadece elli kelimenin sığdığı bir kâğıt ve de bir kalem verdiler ve şunu dediler size: “50 kelimeden fazla yazamazsınız!”...
bir gün tuttum şifa içindeki o yârisordum aleni aleni ondaki yerimisen böyle mesut ve kahkaha içindeykenben sensiz tarumar bir haldeyim,viranım, yalanım, talanımne diyeceksin bu hali pür melalimebaktı gözlerimin ortasına...
Mavi Alay Birliği; bize romantik bir isim gibi de gelebilir, kulağımıza tatlı bir melodi gibi de ulaşabilir. Oysa o kadar büyük bir hüzün var ki ortada, o kadar olur. Filme konu edilse...
neler yazmadık sevgili içinsözlükte kelime bırakmadıkkurulmadık cümle kalmadıanlatım bozukluğuna düşmedikimla noktalamayı ıskalamadık
sen sevmesen de olurbana gelmesen debeni görmesen dehiç istemediğin kadar da
Tam da yüreğimden,Evet yüreğimin tam da ortasından kırıldım.Bu kırılış kuru bir dalın ortadan çat diye ikiye ayrılması daBir buz tabakasının çatlaması...
Bu adam,Hiçbir zaman susmadı.Zalimlerden de olmadı.Zulme de seyirci kalmadı.Aşka yaban,Sevgiliye yavan,Kaleme, kağıda nadan değildi.Nale ve efgan içre düşmedi.Hüzzam üzre beste,Ayrılığa dair deste yapmadı.
Sana hitap ediyorum güzel kalbim!Seni her yönüyle sarıp rahatsız edenVe kanatıp krize sokan şu lanet yüzyılaVe çağın sözde modern, özde dar adamınaAldırmadan ve çaktırmadan “üzülme asla!” diye.Üzülme...
Seni bana çok gördüler, yok gördüler, hiç…Düştüler tek tek bendenKuruş kuruş, tane tane,Santim santim, milim milim.Aldılar seni...
